- Babciu, to ty?
- Tak, skarbie.
- Babciu, a czy ty wiesz, że kosmos jest nieskonczony?
- Wiem.
- Musisz jutro przyjechać po mnie.
- Hm? Jutro? My pracujemy. A ty do przedszkola chodzisz. Poczekajmy na wakacje. Wtedy po ciebie przyjadę.
- Babciu, kupiłaś mi sto książek (czyt. kilka) i już wszystkie przeczytałem. Sam próbuję zrobić ten wehikuł, ale w kosmosie się rozpadnie, bo ta taśma klejąca nie trzyma.
- Skarbie, w wakacje poradzimy coś na to.
- Tęsknię za tobą babciu.
- Ja też tęsknię. Musimy wytrzymać. Damy radę.
- A wiesz, kim zostanę w przyszłości?
- Kim?
- Naukowcem, astronomem i wszystkim.
- Aaaaa
Jaki piękny plan na przyszłość. Bądź dzielna i zbieraj pieniążki bo Oxford to droga uczelnia 😉
OdpowiedzUsuńNa to wyglada! hi, hi, hi
UsuńCudne:) Ja zapisuję te rozmowy, żeby nie umknęły:) ( a wakacje już naprawdę niedługo!)
OdpowiedzUsuńO, tak! cudne i niepowtarzalne.
UsuńTo się nazywa rozmach i nawet wiem, po kim to ma...
OdpowiedzUsuńNo, po kim? Hi, hi, hi...
UsuńNic cudowniejszego nad Wnuki:-)
OdpowiedzUsuńInna miłość absolutna
UsuńPrzynajmniej pogadasz...;o)
OdpowiedzUsuńJak Księciunio dzwoni i rzuca: Bardzo tęsknię Babciu...
To już mamy pogadane...;o)
Ano...
UsuńMasz wspaniałego wnuczka. Wiadomo, że Babcia to wszystko wie, i na wszystkie problemy znajdzie rozwiązanie.
OdpowiedzUsuńI to miłe. Jeszcze trochę i babcia nie będzie się znała na niczym.
Usuń:-) Niuniuś
OdpowiedzUsuńMój Niuniuś.
UsuńBrawa!
OdpowiedzUsuń