Studenckie podejście

Ja rozumiem, iż student ma swoje prawa i czasami trzeba na niego przymknąć oko. Ale pewne granice przyzwoitości muszą być.
W maju miałam dwóch studentów. Powiedziałam im,że na dzień dobry maja u mnie 5 i muszą się bardzo postarać,aby mieć słabszą ocenę. Starali się tak,że oceny nie zmieniłam . Do tej pory utrzymują ze mną kontakt. Miłe!
We wrześniu zgłosiła się do mnie kolejna studentka - już o tym wspominałam.
Przez  pierwsze trzy dni pierwszego tygodnia hospitowała sumiennie. W czwartek oznajmiła mi,że ma ważną sprawę rodzinną i musi wyjechać na tydzień, ale jakoś to wszystko odrobi.
W porządku.
Zgłosiła się w ostatni dzień ostatniego tygodnia z papierami, abym jej zaliczyła praktykę i wystawiła ocenę.
Hola, hola!
Skończyła się granica przymrużania oka.
Panienka zrozumiała. Papiery schowała i umówiła się na zajęcia. Znowu  hospitowała. Wreszcie zapytałam:
- Czy przypadkiem nie ma przeprowadzić przynajmniej kilku godzin zajęć lekcyjnych?

Ona nie wie!

Ja: Czy za tę praktykę mam jej wystawić ocenę?
Ona: Tak.
Ja: Czy w ocenie mam ująć z jaką gracją siedzi na krzesełku, czy jak stoi, czy.... czy są jakieś kryteria?
Ona:  Tak, przydatności do zawodu itd...
Ja: To od tego,że siedzi na krześle nie jestem w stanie sprawdzić, czy się do zawodu nadaje.
Ona: No tak! To ja poprowadzę lekcję.

I poprowadziła jedną godzinę matematyki. Całkiem fajnie, więc gęba mi się uśmiechnęła,że będę mogła coś pozytywnego o dziewczynie napisać. Zatem podaję jej temat następnej lekcji. Daję jej tydzień na przygotowanie.
Tydzień minął wczoraj. Nie zjawiła się.
Przyszła dzisiaj z kolejną wymówką,że coś tam, coś tam....

Ona: A ten mój temat, to pani już zrealizowała?
Ja: Tak, był przewidziany na wczoraj.
Ona: Ojej!

Na dobrą sprawę mogłam ją przegonić na cztery wiatry, ale rozbudziła moją pedagogiczną ciekawość i zaczęła mnie bawić.

Coś mi się wydaję,że cały rok będzie u mnie tę praktykę odrabiać. Cha cha cha....
Może się czegoś nauczy?
Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło!