A to już historia...

Na szczęście ostatnie dni tygodnia przeszły do historii mojego życia.
Piątek rozpoczął się nerwowo po nerwowym wieczorze czwartkowym. Wszystko przez jeden telefon i... i spokój harmonia roztrzaskały się w drobny mak.
Niektóre osoby potrafią zrobić problem z czegoś z czego wydawałoby się problemu zrobić nie można, a jednak!!!
Psiapsółki nawkładały mi do głowy pozytywnej energii, znalazły sposób wyjścia z trudnej sytuacji , toteż przystałam na ich propozycje i uspokoiłam się. Nie na długo. Ledwie przyszłam do pracy... Stało się wulkan wybuchł, lawa się wylała. Owa osoba sama nie wie czego chce. Nikt tak mącić i plątać nie potrafi jak ona. Wszystko szło jak z płatka póki ona się nie wtrąciła! Zupełnie nie rozumiem o co jej chodzi? Każdy projekt powinna nadzorować jedna osoba. Gdzie kucharek sześć tam nie ma co jeść.
Zaraz po lekcjach uciekłam ze szkoły. Pojechałam prosto do domu. Nie zrobiłam zakupów, nie ugotowałam obiadu. Przez dwie godziny siedziałam i patrzyłam w czarny ekran wyłączonego telewizora. Musiałam się zrestartować.
A potem...
Potem wróciłam do żywych. Wieczorem nawet poszłam na nasz babski wieczór. Siedem godzin paplania o niczym. Tematy od butów na zaświatach i duchach skończywszy! Siedem godzin śmiechu. Do tego trochę procentów i świat zaczął wirować. Wszytko stało się śmieszne i takie małe.
Nawet nie wiedziałam, jak mi to było potrzebne!
Sobota przeleciała pod znakiem sprzątania i pisania raportu.Jedną ankietę już zamknęłam. Raportu jeszcze nie skończyłam, ale ruszyłam porządnie. Nie jest źle!
A dzisiaj?
Dzień dzisiejszy będzie niespodzianką.