Kolejne wyzwanie

Był tydzień odpoczynku, teraz kolejne wyzwanie.
Dzisiaj rozpoczęłam nowy kurs. Niestety, nie będzie już łatwo i przyjemnie. Oczywiście, wcale nie muszę go kończyć. Zapisałam się, bo chciałam.
Nie przypuszczałam, że ...   Oj, naiwności moja....
Zapisałam się na kurs, dzięki któremu mam nauczyć się zasad promowania przedsięwzięć, szukania sponsorów itp.

Wczoraj w nocy opublikowano pierwsze zadania. Ups, całą noc nie mogłam zasnąć.
Miałam zrobić rozpoznanie rynku mediów, podzwonić, napisać i wysłac e-maile - zdobyć informacje, w jaki sposób mogę na ich łamach opublikować artykuł, który sama napiszę.
Już to kiedyś przerabiałam, kiedy chciałam,aby napisano o kampanii społecznej na rzecz dzieci niepełnosprawnych prowadzonej przez nasze stowarzyszenie. Nikt za darmo nie chciał podjąć tematu, a o możliwości publikacji własnego tekstu - mogłam zapomnieć. To była wówczas ważna sprawa - akcja społeczna. Teraz mam opubliować jakieś ble ble ble ... .

Temat rozpoznania rynku i publikacji omówiono na przykładzie jakiejś lokalnej gatetki w pipidówce, w której pewnie niewiele się dzieje, wiec, jak ktoś poda temat, albo napisze tekst, to szczęśliwi, że mogą czymś zapełnić rubryki. U nas to nierealne. No, cóż... Takich gazetek nie ma.

Podjęłam próbę. Zadzwoniłam. Kiedy zapytałam,  w jaki sposób mogę zamieścić artykuł, moja rozmówczyni aż krzyknęła z wrażenia:
- Kim pani jest,że pani chce swoje artykuły u nas publikować?

No właśnie. Kim jestem? Jak mam wytłumaczyć babie,że takie zadanie dostałam i na dodatek całą tę drogę przez mękę mam opisać? Bąkałam coś bez ładu ni składu. Kobietka chyba straciła cierpliwość, bo powiedziała:
- To ja panią do redaktora przełaczę -  pyk przełączyła. Odsunęła problem od siebie. Niech się redaktor martwi.
Super,  musiałam zaczynać od początku. O matko kochana! Wydało mi się to tak głupie,że....
- Dzień dobry. Nazywam się DD i.....
- Dzień dobry, pani Doroto. Jak miło panią słyszeć.... - ups. No, ja to jestem dziecko szczęścia. Okazało się, że to ojciec jednego z moich dawnych, już dorosłych uczniów. Miło,że mnie jeszcze pamiętał. Widocznie dobrze się zapisałam w pamięci.
Poszło łatwo. Już na luzie, zwyczajnie opowiedziałam o moim kursie i  zadaniu. Otrzymałam wyczerpujące informacje oraz wskazówki, co zrobić, aby artykuł ukazał się w gazecie.

No proszę - czyż ja nie jestem DZIECKO SZCZĘŚCIA?
Zadanie wykonałam i rozkręciłam jeszcze tryby pewnej  machiny. Zawsze się w coś wkręcę. takie już moje szczęście.
Nie wiem, czy szefowa będzie zadowolona. Mam nadzieję,że tak.Ale powiem jej o tym po feriach. W końcu szkołę będę promować.