Zapisane w gwiazdach, czyli o dziwowaniu się

Ostatnio przeżywam okres nieustannego zdziwienia. Po prostu wytrzeszczam oczy, otwieram gębę i .... i dziwuję się, i dziwuję się.... Politykę zostawiam. Wracam na własne podwórko. Zacznę od szkoły.

Zdziwienie nr 1
Wybieramy się do teatru ( nie jedzie cała szkoła). Pieniądze zebrane wcześniej. Dzieciaka nie ma w szkole od kilku dni. Brak informacji od rodziców. Dedukuję,że maluch jest chory, zatem w ostatniej chwili wycofuję pieniądze za jego bilet ( nie chcę, aby rodzice byli stratni). Po trzech lekcjach ubieramy się w szatni. Dziadek przyprowadza nieobecnego malucha. Tłumaczę,że wycofałam pieniądze, gdyż dziecko było dzisiaj i wczoraj i.... nieobecne. W danej chwili nie mam biletu dla malucha. Szkoda,że nie miałam żadnej informacji od rodziców, że przyjdzie - dodaję. Oddaję pieniądze.
Kilka godzin później otrzymuję wiadomość od mamusi,że:

• dziecka nie ma w szkole od kilku dni, bo się źle poczuło, ale nie jest chore.
• dzisiaj były konsultacje lekarskie i ( na lekcajach nie mogło być, ale do teatru mogło jechać - tak stwierdzł lekarz)
• jutro tego "zdrowego" dziecka też nie będzie, bo nadal się źle czuje.
• jakim prawem mogłam wynioskować,że dziecko jest chore i wycofać pieniądze za bilet ....skoro matka nic nie napisała, że dziecko nie pojedzie do teatru ( jej na pieniądzach nie zależy - tak dodała), ponadto uzmysłowiła mi ,że przecież są telefony i ja z własnego telefonu ( służbowej komórki nie posiadam, a stacjonarny jest w sekretariacie - żeby zadzwonić, musiałabym zostawić gromadę maluchów bez opieki w klasie) powinnam zadzwonić do niej i zapytać, czy mimo nieobecności w szkole, maluch pojedzie do teatru.

Ups.... rozdziawiłam gębę....... Na drugi raz gwiżdżę na pieniądze rodziców. Wpłacone, bilet kupiony, pieniądze przepadają i tyle! Młodą mamuśkę musiałam ustawić do pionu. Mam temat na kolejne zebranie z rodzicami!

Zdziwienie nr 2

W klasie mam malucha - żywe srebro. Tak żywego dziecka dawno nie widziałam. Wszędzie go pełno i trzeba uważać, żeby nie zrobił sobie krzywdy, a przy okazji nie skrzywdził kogoś innego. 

Rozmowa z jego ojcem rozłożyła mnie na łopatki. Musiałam podtrzymywać brodę, żebym nie rozdziawiła gęby za mocno.  Rozmowa dotyczyła

 spraw wychowawczych. Tata pokiwał głową i wreszcie rzekł:

- Mój syn jest skazany na sukces. Tak ma zapisane w gwiazdach.

Facet mówił poważnie i w to, co mi powiedział święcie wierzy. Jego matka pasjonuje się horoskopami, wróżbami itp.... Stąd wiedzą (cała ich rodzina),że w przyszłości chłopiec będzie kimś wielkim i bogatym.

 On jest po prostu skazany na sukces. A dziecku sukcesu można pozwalać na wszystko. 

Małemu życzę z całego serca sukcesu, ale najpierw trzeba go wychować i czegoś nauczyć.

Hm... Ten świat stanął już do góry nogami, jak ten dom w Szymbarku.