Odeszła

Za miesiąc skończyłaby 99 lat. Odeszła w piątek.

Babcia mojego męża zawsze była zdrowa. Wszyscy podziwiali jej niesamowitą kondycję. W wieku 90 lat jeszcze pracowała w ogrodzie. Kręciła głową, kiedy ktoś użalał się nad sobą.
- Trzeba być silnym - powtarzała.- Użalanie się nad sobą do niczego nie prowadzi.

Z dala trzymała się od służby zdrowia i leków. Miała swoją filozofię życia.
Wstawała skoro świt, kładła się spać z kurami. Nie przejmowała się na zapas. Żyła teraźniejszością. Tego nauczyło ją życie.
Przeżyła wojnę. Wywieziono ją na roboty do Niemiec. Dwa i pół roku...
Wróciła.
Zatrzasnęła furtkę tamtych wspomnień i zaczęła żyć od nowa. Niektórzy dziwili się,że nigdy nie opowiadała o tamtym okresie. Chcieli czegoś się  dowiedzieć, ale ona nie wracała do tamtych chwil.
Chciała zapomnieć i wydawało się,że zapomniała. Wydawało się, bo...
 10 lat temu wybrała mnie na słuchacza ( cała rodzina zastanawiała się, dlaczego ja dostąpiłam takiego zaszczytu, w końcu byłam dla niej tylko żoną wnuka) i opowiedziała wszystko ze szczegółami. Siedziałyśmy obie na ławeczce. Ona opowiadała, a ja słuchałam i płakałam. Nie prosiła o dyskrecję, bo wiedziała, że i tak nie będę w stanie przekazać tego dalej.
Mój Boże!.... Nie byłam w stanie.
- Nie ma, co martwić się o jutro, jeśli nie wiemy, czy do wieczora przeżyjemy - mawiała.
Niby nie interesowało ją jutro , ale...
Była bardzo oszczędna, aż nawet za przesadnie. Niektóre sytuacje wywoływały uśmiech, a niektóre anegdoty na stałe zapisały się w historii rodziny.

Pamiętam ją z jednego wiejskiego wesela. Była wtedy już dobrze po siedemdziesiątce. Tańcowała całą noc. Obertasy, mazury... Podziwiałam ją. Była przy tym skarbnicą przyśpiewek ludowych. Niesamowita.

Dwa lata temu skarżyła się, że jest już zmęczona życiem. Potem zaczęła się demencja starcza. Najgorsze były noce. Zrywała się przestraszona i w pośpiechu zaczynała pakować rzeczy do tobołka zrobionego ze starej narzuty. Potem chciała uciekać do lasu. Raz nawet jej się udało. Rano niczego nie pamiętała. Widząc nieporządek w swoim pokoju, podejrzewała,że ktoś przyszedł ją okraść.
Hm... Lata wojny, strachu wróciły. Zepchnięte nigdyś głęboko do podświadomości , w końcu znalazły ujście.

Liczyliśmy,że za rok wyprawimy jej setne urodziny. Rozpoczęliśmy nawet przygotowania. Cóż... nie doczekała dziewiędziesiątych dziewiątych. Odeszła.

Wieczny odpoczynek Babciu.