Negatywne emocje

Idą święta, a we mnie tyle negatywnych emocji się nagromadziło,ze nie potrafię sobie z nimi poradzić.

Wszystko rozpoczęło się od naszej ministry. Tyle serca w moją pracę wkładam, czasu, ani własnych kosztów już nie liczę ( chociaż mężowski co jakiś czas mi wypomina, że ma dosyć sponsorowania mojej szkoły, gdyż chodzę do pracy, aby zarabiać, a ni dokładać). Pracę traktuje jak misję. Nagle dowiedziałam się,że minister mojego resortu musi napuszczać rodziców przez media, aby zmusić mnie do zaopiekowania się ich dziećmi. Coś we mnie strzeliło ( dyżury już dawno były w szkole zaplanowane), kiedy przeczytałam komentarze rodziców na forach. Wyszło na to, że w tej szkole nic nie robię, a to co robię, nie jest ważne. Odechciało mi się wszystkiego. Lepiej było nic nie robić, przynajmniej nie miałabym do nikogo pretensji.
Najgorsze,że wezbrała we mnie złość, gorycz a nawet nienawiść.
Idąc szkolnym korytarzem, mijałam rodziców, którzy się do mnie uśmiechali. Pewnie zwyczajnie z życzliwości. Ale ja widziałam tylko obłudę i czułam wstręt. Widziałam w nich wrogów. A przecież sama jestem rodzicem.....
Ile złego potrafiła zrobić głupia ministra.!!!!!

Nie mam ochoty do pracy.
Zaczynam myśleć o odejściu ze szkoły.
Nie potrafię się przełamać.

Nie wiem, jakie to będą święta. Tyle we mnie złych emocji. Pragnę się oczyścić, ale mi nie wychodzi.
Za nic nie mogę się zabrać. Czuję, jak coś mnie ściska gdzieś wewnątrz.
Najgorsze,że mam świadomość, jakie to głupie, infantylne i dziecięce.
Ale te uczucia są silniejsze ode mnie.