Tanecznym krokiem z wakacji

Wróciłam, ale za kilka dni znowu wybywam. Lato w tym roku piękne, więc ciągnie mnie w świat.

Życie pisze takie scenariusze,o jakich się zwykłym ludziom nawet nie śniło. Gdyby ktoś mi powiedział jeszcze wczoraj, że po bardzo długiej, męczącej podróży zamiast do łoża, pobiegnę na wiejską zabawę, to puknęłbym go w czoło i wysłała do lekarza od głowy. Tak byłoby wczoraj. Dzisiaj... - dzisiaj powiedziałabym,że wszystko może się zdarzyć.

Wróciliśmy późnym wieczorem cholernie zmęczeni. Szczególnie zmęczony był Mężowski, gdyż on prowadził samochód. Na rogatkach miasta spotkaliśmy szwagra z rodziną. Kiwałam do nich radośnie i szczerze. Może za radośnie i za szczerze, gdyż Męzowski raczył mnie zbesztać słowami:
- Nie kiwaj tak mocno, bo jeszcze zrozumieją,że mają do nas przyjechać, a ja jestem dzisiaj padnięty. Chcę się wcześniej położyć.

Hm... jasne, zrozumiałe.... więc kiwałam mniej radośnie, ale szczerze. Szwagrowscy skręcili na cmentarz ( taki mieli zapewne zamysł, miesiąc temu zmarła mama mojej szwagierki), a my udaliśmy się do domu. Pies oszalał na nasz widok, a my na widok psa. Fajnie, jak ktoś tak serdecznie cię wita.

Byliśmy tak zmęczeni,że nie mieliśmy siły rozpakować walizek. " Co się odwlecze, to nie uciecze" - pomyślałam i .... wskoczyłam pod prysznic, następnie w nocnym stroju cedziłam drineczka (aby dobrze się spało), ogladając jakiś tam program w tv. Mężowski poszedł spać na górę.

Wieczór piękny. Z oddali słychać było muzykę, typu " Majteczki w kropeczki..."  Na mnie nie robiła  żadnego wrażenia. Ot, grają gdzieś, może wesele jakieś...
Nagle....
Z góry zbiegł Mężowski.
- Słyszysz? Spać nie można przez tę muzykę. - powiedział.

Chciałam mu dać dobrą radę, aby sobie zatkał uszy watą, ale nie zdążyłam.
- To pewnie wiejski festyn i zabawa.
- Pewnie tak - odpowiedziałam bez większego entuzjazmu, gdyż tego typu imprezy w ogóle mnie nie interesują.
- Pójdziemy zobaczyć?
- Słucham????? - nie dowierzałam, znam mojego chłopa..., chyba wydawało mi się,że go znam.
- Chodź! - zachęcał, a nogi same mu dygały w rytm dobiegającej muzyki.
- Ale ja już w stroju nocnym, do spania jestem uszykowana.
- Jest lato, ile tam czasu trzeba by się ubrać!

Pięć minut później szliśmy w kierunku głośnej muzki i.... wylądowaliśmy na wiejskiej zabawie. Tańcowaliśmy niemal do białego rana.

Skoro zabawa miała nam przeszkadzać, to trzeba się było do niej przyłączyć.

I w ten oto sposób po raz pierwszy byłam na zabawie wiejskiej pod gołym niebem.
Ale było fajnie.