Dzwonek dzwoni, ksiądz idzie

Mężowski to chłopak, którego dowcipy się trzymają od zawsze. Jest jedną z niewielu osób , które potrafią mnie rozbawić do łez.
Jak wiecie, wczoraj mieliśmy mieć kolędę. Nastroje raczej nie były wesołe. Byliśmy spięci. Oczywiście z powodu nielubianego księdza.Kolęda miała się rozpocząć od 16:00. Do domu zjechaliśmy tuż przed godziną K.
Szybki, odgrzewany obiad na wariackich papierach ( żeby zdążyć przed księdzem), zmywanko i... ulga. Zdążyliśmy.
No, teraz może proboszcz sobie  przychodzić.
Najgorsze jest takie oczekiwanie. Człowiek chciałby jak najszybciej mieć to za sobą, a tutaj nie ma... cierpliwości trzeba się uczyć. Od takiego czekania czasami człowieka dopadają głupawki. Tym razem dopadło mężowskiego, który wyszedł na zwiady, czy ksiądz idzie, czy ....
Wpadł do domu z krzykiem:
- Idzie! Zapalaj świece! Młodsza ( Młodsza poszła do siebie na górę)! Szybko!
Młodsza zbiegła. Świece zostały zapalone. Czekamy!
- Tylko,żeby zaraz przyszedł, bo się świece wypalą, a drugich białych nie mam - powiedziałam z przekąsem. Mężowski kolejny raz wyskoczył na zwiady. Wrócił. Zgasił świece.
Mówię do niego:
- Nie wprowadzaj nerwowej atmosfery! Jak przyjdzie, to będzie. Zdążymy świece zapalić.
No, był spokój może z 5 minut, kiedy ponownie wybiegł sprawdzić, czy proboszcz zbliża się do naszego domostwa. W tym czasie Kasia poszła do toalety, a Młodsza wróciła na górę.
Mężowski wpada do domu jak piorun.
- Idzie! Zapalamy świece! Kaśka wyłaź z tej toalety Młodsza na dół!
Rozkazy zostały wydane. Dziewczyny posłusznie je wykonały.
Rodzina w komplecie stoi i czeka na kapłana.
Czekamy minutę, drugą, trzecią....
- Pfi - pisnęła Młodsza i poszła na górę. Kasia usiadła w fotelu. Ja zgasiłam świece w ramach oszczędności i poszłam sobie zapalić.
Nagle słyszę ściszony głos Mężowskiego ( chłopina ubaw miał po pachy):
- Dzwońcie. Niech usłyszą,że ksiądz idzie.
Usłyszałam głośny dźwięk ręcznego dzwonka. Ministranci????
Zgasiłam ledwie zapalonego papierosa. Wychodzę i patrzę.... Stoi dwóch ministrantów i dzwonią , a radochę mają jaką! Mężowski ich jeszcze zachęca: głośniej, głośniej!
Na mój widok jeden z ministrantów przestał dzwonić i czym prędzej wyjaśnił,że ksiądz będzie dopiero za 15 minut. Pewnie głupawą minę zrobiłam, bo Mężowski miał minę tak ubawioną, że i ja zaczęłam rechotać . Młodsza, która kolejny raz zbiegła na dół popukała się w czoło ( co znaczyło, ojcu odbija) i kolejny raz wróciła do swojego pokoju, ja zaś, do palarni dokończyć to, co zaczęłam.
Faktycznie po kilkunastu minutach  przyszedł ksiądz. Co zastał?
Uchachną rodzinkę, rozbawionych ministrantów.
 Mężowski na widok księdza ryknął na Młodszą, aby zeszła. Ale ona myślała,że ojciec znowu jaja sobie robi. Zeszła dopiero na zawołanie proboszcza, co wprawiło nas w jeszcze lepszy humor. O chichoczących ministrantach nie wspomnę. W takiej atmosferze dystans między księdzem a nami prysł niczym bańka mydlana. Ksiądz pokazał ludzkie oblicze i całkiem miło spędziliśmy czas ( dłużej niż zapewne zaplanował).
Po jego wyjściu nastał spokój. Mężowski zażył odprężającej kąpieli i w stroju raczej nie wizytowym ( czytaj szlafroku) paradował po domu, kiedy zadzwonił ktoś do drzwi.
Konsternacja: Kto to? O tej porze ? ( była 21:00)
Poszedł otworzyć.
A tam dwóch ministrantów:
- Czy przyjmiecie państwo księdza po kolędzie?
- Jeszcze raz? - krzyknął Mężowski lekko zdziwiony. Ja pokładałam się ze śmiechu.