Sewilla

Za oknem pochmurno. Uśmiecham się na wspomnienie wydarzeń sprzed kilku dni. Słoneczna Hiszpania....  Zaczęłam tęsknić do tamtejszych upałów.

Wycieczka do Sewilli dała mi najbardziej w kość. Organizm nie był przygotowany, zatem przeżył prawdziwy szok termiczny. Dosłownie żar się lał z nieba. Do tego było bardzo duszno. Moje ciało nie wyczuwało najmniejszego drgnienia powietrza. Jednak wycieczka, to wycieczka- rządzi się swoimi prawami. Wybraliśmy ją świadomie.

Sewilla jest jednym z najpiękniejszych miast Hiszpanii, jest stolicą Andaluzji. Nie będę wypisywać danych, bo to każdy może znaleźć sobie w necie. Skupię się na moich spostrzeżeniach i odczuciach.

Jak już wspomniałam niemiłosierny upał zakłócił w pewnym stopniu mój osobisty odbiór piękna tegoż miasta. Myśli sunęły w kierunku "znaleźć cień", jedynie ręka trzymająca aparat odruchowo naciskała  migawkę. Dzięki temu mam jakieś fotki.

Plac Hiszpański - jedno z piękniejszych miejsc, jakie widziałam  ( oczywiście  o miasta chodzi). Stworzono go na potrzeby Wystawy Ibero - Amerykańskiej w 1929 r. Jest natchnieniem filmowców. Nie dziwię się.

Spacerując po tym pięknym mieście, co krok możemy się natknąć na parki, skwery, place. Wszystkie są po prostu przepiękne.
Jednakże mój zachwyt wzbudziły wąskie uliczki. Cieszyły oko, ale przede wszystkim dawały zbawienny cień.

Prawdziwe schronienie przed  żarem oraz ucztę dla oka i ducha dała nam Katedra Najświętszej Marii Panny. Zaliczana jest ona do największych kościołów na świecie. Ponoć jest trzecia, co do wielkości. Powstała po wyburzeniu meczetu . Katedra zrobiła na mnie wrażenie jako obiekt muzealny. Niestety jako obiekt sakralny, według mnie, nie spełnia warunków. Nie czułam w niej określonej duchowości wynikającej z przebywania w domu bożym.. Nie czułam potrzeby przyklęknięcia przed ołtarzem( ołtarzy było mnóstwo- w zasadzie powinnam spacerować na kolanach), nie czułam potrzeby zadumy... Zwiedzałam natomiast, podziwiałam piękno dzieł sztuki .
Nie potrafiłabym się w takim kościele modlić.

Wejście do Katedry kosztowało 8 euro. Warto.
Wdrapaliśmy się na wieżę kościelną, ściślej mówiąc dzwonnicę zwaną La Giralda. Dodam,że nie ma tam mnóstwa schodów, ale są łagodne podjazdy, bowiem dzwonnica była  niegdyś minaretem
Pokonanie 34 kondygnacji nie stanowi większego problemu, zważywszy, iż co krok były otwory okienne, przez które wpadał chłodzący wiatr. Owymi podjazdami za czasów meczetu wjeżdżano konno. Do minaretu dobudowano szczyt dzwonnicy i dzięki temu wieża wznosi się na wysokość 97,5 m.
Z wieży można podziwiać było takie widoki.

W Sewilli jest wiele ciekawych obiektów:                                                                   Złota Wieżą ( fatalna fotka - przepraszam)

Arena walki byków
















Alkazar - pałac królewski

foto

Zmęczeni upałem przysiedliśmy w kafejce niedaleko miejsca zbiórki. 

Przy stoliku obok siedziały dziewczyny z naszej wycieczki. A chichotały...

- Czego się napijesz? - zapytał Mężowski

- Może kawy mrożonej....                         

Stolik sąsiedni gruchnął śmiechem. Dziewczyny wpadły na ten sam pomysł, co ja. 

Zamówiły po angielsku kawę mrożoną i otrzymały kawę z kostkami lodu .

Moją kawę zamawiał Mężowski po hiszpańsku.

 Ja dostałam kawę z gałką lodów waniliowych. 

Lepsza taka niż z kostkami lodu, hi, hi, hi..........

To taka krótka anegdota  z Sewilli - warta zapamiętania.