Tajemnica Westerplatte

foto

Wiem, wiem... miałam więcej nie oglądać polskich filmów w kinie. Ale...
Mężowski lubi filmy wojenne. Poza tym przyjechała kuzynka, która również wyrażała chęć pójścia do kina. Przeczytałam nawet artykuł na temat tegoż filmu. Zaciekawił, zaintrygował. I jeszcze miejsce - jakże dobrze mi znane, często odwiedzane...

Wczoraj, zamiast śledzić przelot androidy poszliśmy do kina.
Film Pawła Chochlewa wciągnął mnie i zapomniałam o czasie. Przyznaję, że miałam wiele obaw. Bałam się skrajności - nadmiernego patosu, albo brutalnego obdarcia obrońców Westerplatte z bohaterstwa. Bałam się nudy - bo cóż tam mogło się dziać oprócz walki?
Niepotrzebnie.
Film podobał mi się. Zainteresował i zmusił do refleksji. Zaciekawił na tyle,że zaczęłam szperać w necie w celu poznania kolejnych faktów historycznych. A to, według mnie znaczy,że spełnił moje oczekiwania.

Przeczytałam nawet różne recenzje krytyków na temat tegoż filmu. Większość z nich była krytyczna. Ja, na szczęście, krytykiem filmowym nie jestem. Film oceniam w kategoriach podoba mi się lub nie podoba mi się; zaciekawił - znudził.

 Nie zgadzam się zupełnie z Tomaszem Raczkiem, który napisał
" Reżyser Paweł Chochlew chciał zrobić film odmitologizowujący legendę o bohaterskich obrońcach skrawka ziemi w Gdańsku, którzy musieli jako pierwsi zmierzyć się z impetem rozpoczynającej II wojnę światową III Rzeszy. Żeby jednak coś zmienić, poprawić, odkłamać, trzeba najpierw nauczyć się rzemiosła. Tymczasem Chochlew poprawił nam na ekranie historię walki o Westerplatte tak niewprawnie jak 81-letnia staruszka z Borja pod Saragossą, która niedawno postanowiła odświeżyć fresk przedstawiający Jezusa i zamieniła go w bohomaz". 

Pan Raczek polecał film "Drogówka", zaliczył go wręcz do filmów, których nie można przegapić. Najwyraźniej, to co podoba się krytykowi, dla mnie jest nie do przyjęcia. I odwrotnie zresztą.

Inny krytyk Kamil Śmiałkowski napisał: "No i po raz kolejny przegraliśmy pod Westerplatte. Tym razem jednak nie tylko w zbrojnej walce z przeważającymi siłami niemieckimi. Przegraliśmy też filmowo - scenariuszowo, obsadowo a przede wszystkim realizacyjnie".

Na szczęście były też pozytywne opinie krytyków, które pozwoliły mi utwierdzić się w przekonaniu, iż ze mną jeszcze nie jest tak źle.

Hm..."Tajemnica Westerplatte" -  może arcydziełem filmowym nie jest, ale film mnie się osobiście podobał. Podobał się również mężowskiemu i kuzynce.  Czas w kinie się nie dłużył. Akcja trzymała widza w napięciu. A emocje podsycał  spór pomiędzy bohaterstwem i honorem a rozwagą i odpowiedzialnością.
 Jak na mój gust, aktorzy spełnili moje oczekiwania swoją grą lepiej niż się spodziewałam. Temat trudny, ale zrealizowany  ciekawie. Duch polskiego myślenia został uchwycony i zestawiony z brutalną rzeczywistością. Jest doskonałym punktem wyjścia do dyskusji i refleksji. I tak też sie stało w naszym przypadku po wyjściu z kina.