Serwis z porcelany

Mój ojciec późno założył rodzinę. Byłam jego jedynym dzieckiem. Uważał mnie za dar niebios. Byłam dla niego księżniczką. A każde moje nawet najwymyślniejsze życzenie, dla mojego taty stawało się rozkazem. Chciał, abym była szczęśliwa i miała szczęśliwe dzieciństwo, którego On nie zaznał.

Nie byliśmy bogaci. Rodzice ciężko pracowali na   to, aby w domu nie brakowało jedzenia. A tato....????

A mój tata miał fantazję....

Był powszechnie znaną "złotą rączką". Miał kilka zawodowi na dodatek był niezłym stolarzem i tapicerem. Często chodził na tzw. fuchy i dorabiał do pensji. A właściwie zarabiał na moje fanaberie i życzenia. A miałam naprawdę dziwaczne życzenia.

Pewnego razu ( miałam wtedy może 6, a może 7 lat) na wystawie zobaczyłam serwis kawowy. Oczy moje zabłysły. Serwis był pięknie wyeksponowany. Lśnił. Pamiętam,że patrzyłam na niego, jak zaczarowana. Był taki piękny. Wówczas wypowiedziałam swoje:

- Ach, tatusiu! Gdybym miała taki serwis.... 

Nie wiem po co dziecku potrzebny był serwis do kawy, ba bardzo drogi serwis. Na tamte czasy kosztował prawie cała miesięczną pensję taty. Ojciec też nie zastanawiał się nad tym. Weszliśmy do sklepu. Tata kazał nam pokazać porcelanowe cudo. Podał mi filiżankę. Ekspedientka drżała,żebym tylko nie upuściła...  Filiżanka była taka filigranowa i delikatna....

- Podoba ci się? - zapytał tata. Nie odpowiedziałam, skinęłam tylko głową. Taka byłam podekscytowana.

Od tamtej pory tata pracował całymi dniami. Czasami brał mnie do pomocy przy jakiejś tam naprawie. Podawałam mu narzędzia i gwoździe. O serwisie już dawno zapomniałam. Ale on pamiętał.

Kiedy zarobił wymaganą sumę, poszliśmy do sklepu. Zobaczyłam znowu ten serwis. Ach, jaka ja byłam szczęśliwa, kiedy ojciec kupił go dla mnie.

***

W domu urządziliśmy bal dla moich lalek i miśków. Tata wyjął z kredensu biały jedwabny obrus,który mama używała wyłącznie podczas wizyty księdza po kolędzie. Nakryliśmy stół i ustawiliśmy serwis kawowy. Na krzesłach usadziłam moje lalki i czekaliśmy na mamę, która lada chwila miała wrócić z pracy.

Kiedy weszła do pokoju zaniemówiła z wrażenia. Pewnie liczyła,że zarobione przez ojca pieniądze podreperują budżet domowy.... 

Serwis wylądował w kredensie, a mnie wytłumaczono,że to nie jest zabawka i kiedy będę dorosła, to go sobie wezmę. Nawet nie protestowałam.

***

Nie ma już taty i mamy. Po serwisie zostały niedobitki: dzbanek i kilka filiżanek. I zostały wspomnienia. Piękne wspomnienia.

 Hm... Jak tata musiał mnie bardzo kochać!!!!!!! Jaka musiałam być dla niego wyjątkowa!!!!!!!

Dziękuję Ci Tato.