Na zamkowych szlakach

Trafiliśmy na pogodę wręcz tropikalną, która nie zachęcała do wspinaczki po górach. Chociaż jednego dnia spróbowaliśmy zdobyć niewielki szczyt przemieszczając się łatwym szlakiem. Co prawda dotarliśmy do celu, ale w drodze powrotnej Kasia potknęła się o kamień i upadła. Na szczęście skończyło się na kilku siniakach i zadrapaniach.
Zatem musieliśmy poważnie zweryfikować nasze plany.

Dolny Śląsk obfituje w mnóstwo zamków, zameczków i ruin zamkowych. Są to miejsca skrywające niesamowite historie i pobudzające moją wyobraźnię. Uwielbiam łazikowanie i zwiedzanie. O fotografowaniu nie wspomnę.

Zaczęliśmy od Suchej, bowiem znajduje się tam Zamek Czocha. Zewnętrznie zrobił na mnie przeogromne wrażenie. Bajka.
Jednakże z każdą późniejszą minutą wrażenie malało. A rzecz w organizacji.

Do zwiedzania była sala tortur w lochach i część zamku, której nie zajął na hotel ( dosłownie kilka sal). Bilety do sali tortur nabywało się przed dziedzińcem zamkowym w budce, gdzie sprzedawano również bilety na rejs stateczkiem po jeziorku koło Zamku, a bilety do Zamku w kasie na dziedzińcu. Ja osobiście nie rozumiem po co takie utrudnienia? Czy wszystkich biletów nie można byłoby kupić w jednym miejscu? A tak biegania, kręcenia się... ( dodam,że w ponad trzydziestostopniowym upale).

Zwiedzających podzielono na grupy i przydzielono odpowiedniego przewodnika. Każda grupa miała określoną godzinę wejścia. Ale! Zawsze znajdzie się jakieś ale!

 Dochodziły kolonie, zorganizowane wycieczki i każda z nich miała własnego przewodnika i pierwszeństwo wejścia. Zrobił się tłok, ciżba i duchota. Nasza przewodniczka głównie skupiała się na tym, aby sprawnie omijać sale, w których już są grupy z innym przewodnikiem. Była bardzo zmęczona taką organizacją.
No... ale pieniądz ponad wszystko.
 Im więcej ludzi, tym więcej przecież zarobią!

W Zamku jest sala tortur. Jestem pod wrażeniem kreatywności i pomysłowości człowieka, jeśli chodzi o wymyślanie cierpienia dla bliźniego. Szok! Bestialstwo mi się po prostu w łowie nie mieści.

Oto krzesło dla czarownicy. Wiedźmę na czymś takim sadzano, następnie kręcono korbką. Kolce szarpały jej ciało. Potem taką poranioną kobietę rzucano w rogu sali ( wentylacja tak została skonstruowana, aby smród przypalanego ciała rozchodził się po okolicy) na stosik i przypalano ogniem.

Do niektórych więźniów przychodził nawet mnich z modłami. Taką chrześcijańską łaskę okazywali  władca bliźnim!










Zamek kryje wiele legend z prawdziwym dreszczykiem.

W Zamku jest studnia niewiernych żon.

Oto portret pięknej Ulriki, żony Joachima von Nostitza. Małżeństwo to zostało zawarte z wielkiej miłości. Ale jak to w życiu bywa, wybuchła wojna i zakłóciła sielankę zakochanych. Małżonek dzielnie walczył, a żonka usychała z tęsknoty. Po roku wrócił stęskniony do swej ukochanej i zastał ją w wysoko zaawansowanej ciąży. Liczył, liczył i się doliczył, że nie mógł być ojcem tegoż dziecka, gdyż zapłodnienie na odległość było niemożliwe. Był jednak niezwykle litościwy. Poczekał aż Ulrika urodzi dzieciątko. Następnie wepchnął ją do studni na dziecińcu zamkowym, a nowo narodzone dziecko kazał żywcem zamurować w kominku. Ponoć do dzisiaj słychać płacz dziecka wydobywający się z kominka i lament matki wydobywający się ze studni. Czasami Ulrika wychodzi ze studni, aby utulić swoje dzieciątko.
Ulrika była trzecią niewierną żoną utopioną w tejże studni.
Legenda również głosi, iż każdy niewierny facet, który zajrzy do tej studni w krótkim czasie wyłysieje.
Nie było chętnych panów w naszej grupie, którzy chcieliby zajrzeć do owej studni. Ciekawe dlaczego? Hi, hi, hi....

Na pierwszym piętrze Zamku Czocha mieści się sypialnia Gütschowów z zabytkowym łożem z baldachimem. Łoże to zostało sprytnie skonstruowane. Posiadało z boku tajemniczy przycisk, który uruchamiał zapadnię. Nie spodobała się żonka mężusiowi, za mało się starała, pyk .... i już wypadała z łoża w przepaść. W ten sposób niejedna niewiasta straciła życie. Obecnie zabytkowa sypiania wynajmowana jest gościom hotelowym. Dla bezpieczeństwa usunięto zapadnię, a przepaść zamurowano. Cóż, dla pieniędzy można nawet przeróbki w zabytkowych komnatach czynić.
Tego zrozumieć nie potrafię.

Uwagę moją zwróciły ruiny Zamku Świecie. Obecnie są w prywatnych rękach. Ponoć w latach dziewięćdziesiątych takie ruiny można było kupić za kilka tysięcy złotych. Obecni właściciele własnymi środkami dokonują renowacji ruin. Na teren zamku można wejść za symboliczną złotówkę wrzuconą do skarbony.

Polecam również odwiedzenie Zamku Frydlant po stronie czeskiej.