Drogocenna ściera

Rozglądam się wkoło. Kryzys. Najpierw upadały  małe sklepiki, a teraz nawet większe sieci. Jeno Biedronki rozmnażają się sowicie. Kolejną otworzono niedaleko mojego domu. I jest to najbliższy sklep, z którego, chciał nie chciał,  korzystam dosyć często.  W Biedronce nie zapłacisz kartą, a ta pobliska nie ma nawet bankomatu. Zatem wrzucając zakupy do koszyka musiałam wyrobić w sobie nawyk liczenia, żeby później przy kasie  wstydu nie było.

Zawsze powtarzam, że nic nie dzieje się przypadkiem.

źródło foto

Odkąd wyprowadziłam się z blokowiska do tego z marketu rzadko zaglądam. Wczoraj akurat byłam w okolicy i cosik mnie na sentymentalność wzięło. Postanowiłam zobaczyć, co tam nowego na starych śmieciach. Chociaż nie planowałam wielkich zakupów wzięłam wózek, bo akurat odpowiednią monetę miałam i ruszyłam w alejkami sklepowymi. Wrzuciłam do wózka kilka drobiazgów typu: jogurty, mleko, sól, kilka przypraw, bułki, lakier do włosów, krem i ściereczkę kuchenną ( wyprzedaż była z 1,99 zł przeceniono na 1,56 zł - a ściereczki zużywają się często, więc staram się uzupełniać przy okazji). Stanęłam w ogonku do kasy w duchu przeklinając pomysł odwiedzenia tegoż marketu. Ludzi dużo, a tylko trzy kasy czynne ( pewnie w ramach oszczędności) . Pozytywna strona mojej osobowości podpowiadała,że nigdzie się nie spieszę, czasu mam sporo, mogę przecież spokojnie w tym ogonku postać. I tak też się stało.

Kolejka przy kasie posuwała się dosyć szybko. Wyłożyłam  produkty z wózka na taśmę. Kasjerka zabrała się do pracy. Pik, pik, pik..... Ja przekładałam zakupy do wózka. Wreszcie koniec. Spojrzała na mnie i rzekła:
- 144 zł
- Ile? - Myślałam,że oczy to mi z orbit wyjdą. Według mojego liczenia wartość rzeczy w koszyku nie powinna przekroczyć 60 zł. A tutaj taka kwota.
- 144 zł - powtórzyła kasjerka nieco zirytowana.
- Niemożliwe. - dodałam - Co ja mam w tym wózku tak cennego?
- Tak wyszło. - powiedziała z trudem powstrzymując się od jakiegoś tam komentarza.
- To źle pani wyszło - upierałam się przy swoim - według moich obliczeń, kwota jest znacznie niższa.

Za mną stała młoda kobieta, którą ( złośliwa jestem), nazwę Pancia - Siksa. Nieproszona postanowiła wyruszyć na odsiecz kasjerce.
- Co się pani czepia kobiety? Ona pracę swoją  tylko wykonuje!

Spojrzałam na Pancię - Siksę. Wzrokiem zeskanowałam, następnie zwróciłam się do kasjerki.
- Będzie musiała pani policzyć jeszcze raz.
Pancia - Siksa prychnęła i głośno skomentowała
- Wrzucają do koszyka , a potem nie mają czym zapłacić. Wszystko drogie przecież.
Nikt z kolejkowiczów w dyskusję się nie dał wciągnąć. Wszyscy jednak wnikliwie przyglądali się rozwijającej się akcji,
Spokojnie zaczęłam wyjmować produkty z wózka.
- Niech pani nie wyciąga - krzyknęła kasjerka.
- A  w jaki sposób policzy pani jeszcze raz? - zapytałam nie przerywając pracy.
Kasjerka zaczęła studiować paragon, którego jeszcze nie oderwała z kasy.
- No przecież kupiła pani bluzę za 79 zł !
- Słucham? - oczy moje o mały włos wytrzeszczu nie dostały. - A gdzie pani widzi tutaj ( wskazałam na ponownie  wyłożone produkty) bluzę. Niewidzialna jakaś, czy co?

Kasjerka wstała, zajrzała do wózka, za kasę - przecież mogłam tę bluzę gdzieś schować. Trochę głupio jej się zrobiło, kiedy odkryła, iż do torebki wiszącej na moim ramieniu raczej bluza się nie zmieści, a poza tym musiałabym być iluzjonistką, aby na oczach jej samej i klientów  oraz ochroniarza jakimś cudem ową bluzę zaraz po skasowaniu upłynnić.

- Nie ma rady. Musi pani kasować jeszcze raz!
- No nie! - prychnęła Pancia - Siksa.
Do ludzi stojących w kolejce grzecznie się zwróciłam
- Przykro mi, drodzy państwo, ale nie zamierzam płacić za coś, czego nie kupowałam.
Ludzie pokiwali ze zrozumieniem głowami i dalej przyglądali się akcji.

Kasjerka zadzwoniła po panią z kluczykiem.  Przyszła . Kobieta szeptem aktorskim  rzuciła komentarz bardzo niegrzeczny, typu  stawia się , nie chce za rachunek zapłacić.
Rachunek anulowano.
Zanim kasjerka rozpoczęła liczenie na nowo wydała mi rozkaz:
- Niech pani patrzy uważnie,żebym znowu kasować nie musiała.
- Patrzę, patrzę - zapewniłam.
- Ja też patrzę - dodała Pancia - Siksa, chociaż nikt jej o tę przysługę nie prosił.

Tym razem kasjerka swoje czynności wykonywała wolno. Po każdej nabitej cenie spoglądała na mnie w celu zatwierdzenia. Miała nadzieję , że udowodni mi swoją rację i zmusi do przeprosin.
Produkty trafiały do wózka, wszystko się zgadzało, aż do skasowania owej ściereczki kuchennej, co to miała 1,56 zł kosztować.
- Ho, ho ho.... - zareagowałam - coś droga ta ścierka. Z czego ona jest, chyba ze złota, że aż 79 zł kosztuje?
Kasjerka aż okulary przetarła ze zdziwienia.
Wezwała znowu panią z kluczykiem.
Oczywiście Pancia -  Sikasa musiała ostatnie zdanie wypowiedzieć.
- Ja wczoraj taką samą ściereczkę kupowałam i wszystko było w porządku -   (Czyli co?  według Panci - Siksy to moja wina,że cena jest inna, a kod pokazuje inną - pewnie sobie sama "przemetkowałam"). Pani z kluczykiem ruszyła z tłumaczeniem ( o dziwota nie mnie , tylko Panci -Siksie)
- Wczoraj mieliśmy awarię -następnie zwróciła się do mnie - Bardzo panią przepraszamy.
Na te słowa Pancia - Siksa znowu prychnęła.

Zapłaciłam rzeczywistą cenę moich zakupów i wyszłam.

Wyciągnęłam wnioski, a jakże:
1. Jeszcze do niedawna mówiło się: "klient nasz pan" - teraz klienta traktuje się albo jak naiwnego, niemyślącego idiotę, któremu wszystko można wcisnąć ( tak wyszło!), albo jako potencjalnego złodzieja.
2. Trzeba liczyć w sklepie, co się wrzuca do koszyka i za ile.
3. Nic nie dzieje się przypadkiem - owe zakupy w Biedronce wyrobiły we mnie  nawyk liczenia, i nie dałam się oszukać.
4. Pancie - Siksy ubarwiają nasz świat, aby nie był szary i monotonny.