Winna

Pewne absurdy dotykają takich granic, że aż nie chce się wierzyć,że to możliwe.
***
Któregoś dnia jechaliśmy na koncert. A w tym dniu były dla dzieci jabłka i soczki. Nie zdążyły ich wziąć. Powiedziałam,że jutro też jest dzień, a jabłka to jest taki towar, że się nie zepsuje.Następnego dnia przychodzimy do szkoły. Dziecko przypomina.
- Proszę pani, dzisiaj mieliśmy wziąć nasze soczki i owoce.
- A proszę bardzo! - Odwracam się i... i szok. Torby z zawartością nie ma. Szukamy, może ktoś przestawił. Nie ma. Pytam woźnej, a ona, żeby sprawę zgłosić itp.
Fakt zginięcia torby zgłosiłam. Nie oskarżyłam nikogo, bo nikogo  za rękę nie złapałam. Żeby nie było potem, że ja zabrałam dzieciom owoce.
W każdym razie, było to dawno ( w ubiegłym tygodniu) ,o zdarzeniu tym zdążyłam zapomnieć, aż do dzisiaj.
***
Dzisiaj  dwie godziny wcześniej przyszłam do pracy. Chciałam coś zrobić w sali. Chyba na swoje nieszczęście. Po cholerę przylazłam....
 Do klasy wpadła wice i od progu woła:
- Czy wyjaśniła się sprawa soczków?
Myślę -  jakich soczków? Po chwili przypomniałam sobie owo zdarzenie z jabłkami z ubiegłego tygodnia. Zdziwiłam się, gdyż nie wiedziałam , iż to ja mam wyjaśniać sprawę zaginionej torby z zawartością. Zgłosiłam fakt i uważałam sprawę za zamkniętą. A tutaj...
***
Wice ma specyficzny ton zwracania się do ludzi. Wpędza człowieka w poczucie winy. Wyszło na to,że  to ja jestem winna, że śmiałam zgłosić fakt zniknięcia owoców. Bowiem sprzątaczka ( być może niewinna - "brońcieboże", żebym kogokolwiek oskarżała - nawet nie wiem, kto sprząta w mojej klasie)z  płaczem i żalem przyszła do niej, a ona korzystając z prawa dziobania, przyszła, najwyraźniej, dziobnąć mnie!
Taaak.... I dzień do tyłu!
To może teraz ja z płaczem pójdę do szefowej i zacznę się skarżyć: " Pani dyrektor, okradziono mnie, a winna jestem ja, że tę kradzież zgłosiłam."
***
Nie wiem, co się dzieje z ludźmi. A przecież święta się zbliżają....
Nie wiem, co dzieje się ze mną, może jestem przewrażliwiona???? Znerwicowana - na pewno!
***
Ale kiedy ktoś ( myślę o sobie) non stop cichaczem dostaje kopa ( może ten ktoś nie zdaje sobie sprawy,że krzywdzi),  to trudno się dziwić, że  się broni. Najbardziej bolą ciosy zadane cichaczem od osoby, którą się lubiło i lubi, do której miało się zaufanie, a która wykorzystuje swój status służbowy. Szkoda, że nawet nie ma tego świadomości, albo nie chce jej mieć. Nie wiem - za głupia na to wszystko jestem.
***
Czasami moje żale wylewam na blogu. Nie mam matki, której mogłabym się wypłakać. Szukam ukojenia. Mój blog - mój pamiętnik, moje przemyślenia, moje życie.....
Hm....
***
Zastanawiam się nad wprowadzeniem hasła.