Euro - spoko - a w domu galimatias

Udzieliła mi się atmosfera Euro. Nawet nie przypuszczałam,że udzieli mi się to tego stopnia.
***
W piątek mieliśmy rodzinnie ( mąż, ja i nasze córki) oglądać otwarcie mistrzostw i pierwszy mecz. A tutaj niespodzianka. Oczywiście jeden taki z rodziny mężowskiej zawsze wymyśli cosik takiego, że nie wiadomo, czy śmiać się, czy płakać. W każdym razie, gdyby chodziło o mnie - sprawa byłaby prosta - powiedziałabym:  dziękuję za zaproszenie, ale mam inne plany. Mężowski jednak chce zgody w rodzinie. Nikt nie potrafi tak fantastycznie działać wbrew sowim pragnieniom i oczekiwaniom, jak on. Ja - cóż - żona jeno jestem. Przy boku mężowskim stać powinnam, jeśli taka jego wola będzie.
Zapowiedziałam jednak,że dłużej niż godzinę w owej gościnie nie wytrzymam, i żeby mu nie przyszło do głowy przedłużyć wizytę choćby o 5 minut.

Poszliśmy. Ludu, jak się wymęczyłam. A ta godzina wlokła się niczym kilkanaście godzin ciężkich tortur. Co zerknę na zegarek, to dopiero minuta minęła. Na szczęście wszystko się kiedyś kończy, zatem i ta grzecznościowa godzina również skończyć się musiała. Spojrzałam na mężowskiego a ten wstał i czym prędzej wymówkę znalazł na wyjście. Wstajemy, już przy drzwiach jesteśmy, kiedy..... Kiedy mężowski owych gospodarzy do nas z rewizytą na dzień następny zaprosił. Ups.... pomimo duchoty lodem powiało z mojej strony. Spojrzenie na owego "gospodarza puściłam", co znaczyło - nie waż się z tego zaproszenia korzystać, bo źle się ono dla ciebie skończyć może. Po czym opuściłam lokal, aby powietrza zaczerpnąć.

W drodze do domu rozważałam, czy mężowi wyrzuty robić, czy odpuścić. Na szczęście dotarliśmy do domu, włączyliśmy telewizor. Nasi właśnie na boisko wbiegli. Kiedy hymn odśpiewali, to mnie łezka w oku się zakręciła. A potem .... nerwy, radość, emocje, strach....
Wiecie co? Ja chyba kibicem zostanę. Nawet spodobały mi się te wrzaski przed telewizorem. Trochę pozazdrościłam tym, co na stadionie, bo ta atmosfera... Ale w domu też było fajnie.

Wczoraj imprezka w domu - imieniny męża. Czuł napiętą atmosferę. Od rana byłam poddenerwowana z powodu jednego niemiłgo mi gościa. Cóż... Stało się. Wyszukałam na strychu maskę na tę okazję. Nałożyłam i czekam. Maska uwiera.
 Goście się schodzą i... przyjechała rodzina owego niemiłego bez niego! Upf... Od razu ulżyło. Maska won!
I było miło, i fajnie, i ciekawie.
Wieczorem z mężem kolejny mecz obejrzałam. I nawet mi się podobał.
Oj,udziela mi się atmosfera Euro!