Ściana jak kobieta

U mnie w domu półmetek remontu. Wczoraj wykonano najbardziej uciążliwe  prace, czyli szlifowanie ścian wielu pomieszczeń na dole.
- O której pani wróci do domu? - zapytał jeden z malarzy - Pytam, abyśmy zdążyli cały ten kierat skończyć zanim pani wejdzie. Bo tutaj nie będzie czym oddychać.

Popatrzyłam na salon, klatkę schodową , gabinet. ".Kurczę wiele mają do pracy. Chcą zdążyć do piętnastej? Pewnie maszyną jakąś szlifować będą". Na swoje nieszczęście myśli przemieniłam w słowa.
- Co też pani! - oburzył się pan Miecio - Maszyną do ściany? Ze ścianą to trzeba jak z kobietą, delikatnie pieścić, wówczas piękna jest i doskonała.

Do domu wróciłam po piętnastej. Szlifowanie zostało zakończona, a panowie własnie kończyli sprzątanie. Oczy otworzyłam ze zdziwienia. Oni każdą ramę okienną  wycierali z pyłu. O podłodze nie wspomnę.
- Co? Można już oddychać? - zapytał niezwykle rozmowny pan Miecio.
- Gdybym nie wiedziała,że było szlifowanie ścian, to myślałabym,że żadnego remontu nie ma. - zażartowałam. Pan Miecio był zadowolony z komplementu, bo przecież tak się starał. Do czwartej zostało jeszcze trochę czasu, a zatem zabrali się za malowanie sufitu w gabinecie. Znowu z podziwu wyjść nie mogłam, że takich fachowców udało nam się do remontu nająć. W zamian za dobre słowo darmowy kurs malowania ścian przeszłam.
- Do ściany trzeba jak do kobiety - mówił z niezwykłym pietyzmem pan Miecio- delikatnie, miękkim pędzlem.... - I tutaj nastąpiła demonstracja prawidłowego trzymania pędzla i muskania sufitu ruchem płynnym ....
- Niech pani nigdy nawet nie próbuje gąbek, czy wałków do malowania. Takim badziewiem możne jeno sklepy czy biura malować, bo sobie tu kalendarz, tam plakat ciapną i i pewnych niedoskonałości widać nie będzie. Ale w domu ściana musi oddychać, musi żyć, aby mieszkańcy czuli się dobrze. Wypieszczona ściana promienieje blaskiem.... ( Oczami wyobraźni zobaczyłam jak moja ściana promienieje i uśmiecha się do mnie, bo taka dopieszczona została)
Słuchajcie! W życiu nie sądziłam,że do zwykłego malowania ścian można podchodzić z takim natchnieniem i poczuciem misji.
Po  wykładzie zostałam pouczona o użytkowaniu pokojów pomalowanych na poszczególne kolory. Bowiem każda farba i barwa  ( o czym nie miałam zielonego pojęcia) rządzi się swoimi prawami  i zasadami użytkowania. Hi, hi, hi....

Jestem zachwycona tymi ludźmi, którzy od rana do nocy w dzień, w dzień malują ściany, a do każdego malowania wkładają tyle pozytywnej energii i w każdym malowaniu zostawiają część swojej duszy.

Czyż ja nie mam szczęścia do ludzi?