Idą, idą, coraz bliżej...

W klasie mamy taki kalendarz adwentowy. Dzieciaki codziennie zdejmują jedną choinkę. Dzisiaj spadła dwudziesta, a zatem jeszcze cztery dni.

Nie wiem w co ręce włożyć. Wczoraj mój organizm zareagował gorączką dwugodzinną. Musiałam wszystko odstawić i położyć się. Wszystko, jak ręka odjął. Czyli mogę dalej działać.

Lubię święta. Lubię te przygotowania, to pichcenie. Bigos już się pichci.

Lubię spotkania z rodziną. Mało powiedziane - lubię- ja po prostu uwielbiam. O dobre relacje z rodziną trzeba dbać. Więzi należy pielęgnować. Urazów nie wolno chować i hodować. Trza wybaczać , zapominać, a pamiętać tylko to, co dobre. Jesteśmy różni, warto być wobec siebie tolerancyjnym i wyrozumiałym. Trzeba też mieć na względzie to, iż my również nie jesteśmy doskonali i komuś działamy na nerwy. Grunt, to umieć akceptować. To wyniosłam z domu. To próbuję zaszczepić moim dziewczynom.

A w święta zwykle nas dużo. Spotykamy się, śpiewamy, gadamy, śmiejemy się. Jest wówczas cudnie.

Lubię święta, ba uwielbiam. Tego nastroju żadne polityczne swary nie są w stanie mi odebrać. Dlatego nie oglądam, nie słucham, udaję,że nie istnieją. Tyle mojego.