Znowu się coś plącze

Za kilka dni wyjeżdżam do ciepłych krajów, a zatem szykuję się. I.... zaczyna się wszystko plątać.

Najpierw zamówiłam wizytę u fryzjera. Jadę, a tam kartka: "Przepraszamy dzisiaj nieczynne". O, nie! Przecież ja się umówiłam, przecież ja się nastawiłam. Fe! Tak się nie robi.
Poszłam do innego, wyszłam zadowolona. Cóż... ktoś na tym stracił.

Wróciłam do domu. Wołam Kasię. Nie schodzi. Pędzę na górę i....
Mało serce z klatki piersiowej nie wyskoczyło. Zobaczyłam monstrum z opuchniętymi wargami.
- Co jadłaś? -  wrzasnęłam. I tak mogłabym sobie wrzeszczeć do zasranej śmierci i nie dowiedziałabym się.
Trzeba było ratować, a w domu nic przeciwalergicznego. Czym prędzej do apteki. Podałam wapno, posmarowałam medykamentem i czekam, uważnie przyglądając się, czy nie trzeba będzie do lekarza jechać. Serce wali jak oszalałe. Młodszą, co chwilę wołam, aby oceniała sytuację. Ta się wścieka, bo ponoć, co minutę ją wołam. Sama, co minutę sprawdzam i utwierdzam się w przkonaniu, że opuchlizna zmniejsza się. Mam nadzieję,że całkiem zniknie.
- Co jadłaś Kasiu? -  zapytałam spokojnie.
- Truskawki - powiedziała w swoim języku i zaprowadziła mnie do nich.
- Umyłaś je dziecko?- milczenie było odpowiedzią. A zatem wszystko stało się jasne.
Wyrzuty sumienia jednak zostały. Zamiast zająć się dziećmi, to ja sobie do fryzjera pojechałam. Myślałam,że wrócę nim wstaną. Kasia wstała wcześniej i mam za swoje!
Mam nadzieję,że za dwie godziny wszystko wróci do normy.