Lekarstwo na frustracje

- Ale jesteś ze stresowana! - powiedział w piątek wieczorem Mężowski.
Fakt, ostatnie miesiące obfitowały w najróżniejsze wydarzenia, które, jakby nie patrzeć  odbijają się na moim zdrowiu psychicznym. Najgorsze są te bezsenne noce. Mój stan,zapewne, zaczął być dokuczliwy dla rodziny. Cóż!
- Kupię ci rower. Taki z koszyczkiem. Widziałem w sklepie - ciągnął Mężowski.
Trzeba było zobaczyć moją minę. Skąd urwał się ten chłop? Zaczęłam się nawet zastanawiać, jaki ma interes w tym,aby wciskać mi rower , którego nie chcę!
- A po kiego mi rower? I na dodatek z koszyczkiem? Przecież mam samochód - odpowiedziałam.
- Wakacje idą. Do sklepiku sobie będziesz na rowerze jeździć, a do koszyczka zakupy włożysz.

Wytrzeszczyłam oczy z niedowierzaniem.
- Do sklepiku, powiadasz. Na rowerze, z koszyczkiem....  - wyobraźnia ruszyła, jak ja na to moje wzgórze z kolejną porcją zakupów w koszyczku  rowerem podjeżdżam. Ja tam z trudem moim autkiem wjeżdżam, a co dopiero z obładowanym rowerem o napędzie moich zwiotczałych mięśni.
Nawet przemknęła mi myśl,że facet chce mnie wykończyć, bo skąd bu mu się taki pomysł narodził?
- Na zakupy to ja jeżdżę autkiem i  nie do sklepiku, ale mega sklepu. ( W naszym wiejskim sklepiku nawet papierosów moi nie mają) Zakupy ledwie mieszczą się w bagażniku, a ty mi rower z koszyczkiem proponujesz...

W sobotę przed południem dostałam rower. Piękny, czerwony, z przerzutkami i z koszyczkiem z przodu. Donoszę pośpiesznie,że nie mam żadnych urodzin, imienin, rocznicy. Dostałam prezent BEZ OKAZJI.


Wieczorem Mężowski, i Młodsza wyciągnęli rowery.  Mój nowiuśki także.

 Matko kochana! To ci dopiero plan diabelski. Ostatni raz jeździłam na rowerze, kiedy w liceum byłam. Serce zaczęło łopotać ze strachu.
- Nie wiem,czy ja jeździć potrafię! - krzyknęłam przerażona.
- Tego się nie zapomina - odpowiedział ze stoickim spokojem Mężowski.
- Pokażę ci miejsca, których nigdy nie widziałaś.

I wyruszyliśmy na wycieczkę. Po trzecim kilometrze poczułam wiatr we włosach, poczułam zapach traw.... Poczułam się wolna! Boże takiego uczucia już dawno nie zaznałam. Wróciliśmy zmęczeni ( najbardziej ja) ,ale tacy radośni, tacy inni. Tej nocy spałam jak zabita.

W niedzielę wieczorem znowu wyruszyliśmy na nasz rowerowy rajd. Tym razem Mężowski pokazał mi przepiękne trasy, przez które prowadzi nowo wybudowana ścieżka rowerowa. Żałowałam, że nie wzięłam aparatu.

To ten mój chłop miał iście skuteczny plan na  mój stan emocjonalny, moje frustracje , moje stresy...!  A ja już go o niecne zamiary podejrzewałam...
I jak takiego chłopa nie kochać?