Nie ze mną te numery

Myślałam, że to będzie ciężki, stresujący dzień.
Miałam umówione spotkanie z nauczycielką chemii mojej Młodszej. Hm...
***

Młodsza swoją nauczycielkę przedstawiła niczym zezowate monstrum, które tłumaczyć nie umie, bo sama tej chemii nie rozumie. Dalej, skoro Młodsza nie jest w stanie zrozumieć ( bo ma tak fatalną nauczycielkę), to się uczyć nie będzie, bo ona bezmyślnym kujonem być nie zamierza.  Przy tym nauczycielka ( owo straszne monstrum)  uwzięła się i akurat na Młodszą, miała nie pytać, a zapytała i to właśnie Młodszą, która nie nauczyła się, bo przecież nie rozumie, a skoro nie rozumie to..... No... Klasa też nie rozumie, a kto rozumie, ten na korki chodzi, no!
***
Płacz był przy tym i branie na litość...., że prawie uwierzyłam.
Trzeba Młodszej korki z chemii załatwić - postanowiłam i o tym fakcie poinformowałam mężowskiego. Zadzwoniłam do koleżanki, a ta mi numer swojej koleżanki przysłała. Już miałam wystukiwać ów  numer, kiedy komórka  w dłoniach zadrżała i rozległa się melodyjka, którą przyporządkowałam numerowi Starszej.

Mówię Starszej,że Młodsza ma kłopoty i właśnie korki jej załatwiam. A Starsza:
- Mamo, przestań! Młodsza nie uważa na lekcji. itp, itp.....

Oj, dostało mi się od Starszej, żem złagodniała wobec Młodszej i  wymagania obniżyła. No, ale jeśli ktoś ma ambitne plany zostać pomocnikiem fryzjera, to co tutaj poprzeczkę podnosić?!

W każdym razie z korkami się wstrzymałam, bowiem najpierw postanowiłam spotkać się z nauczycielką i wysłuchać jej zdania.

E - dziennik jest po prostu rewelacyjnym wynalazkiem.!!!! Bez problemu nawiązałam kontakt z chemiczką ( ową monstrum, co to tłumaczyć nie umie) i umówiłyśmy się na spotkanie właśnie na dzisiaj.

Jakież było moje zdziwienie,że zamiast monstrum spotkałam przemiłą, życzliwą panią w średnim wieku,która doskonale zna się na swojej robocie i doskonale wie, gdzie tkwi przyczyna problemów mojej córki. Korepetycje mi całkowicie odradziła, bowiem jej zdaniem, Młodsza, na tyle jest bystra,że bez nich sobie poradzi. Wypisała mi nauczycielka na kartce braki teoretyczne  dziecięcia, ja przyrzekłam, że osobiście dopilnuję. Po tym nauczycielka dodała:
- Jak się tego nauczy, to reszta już należy do mnie.
Pięknie podziękowałam i wyszłam uspokojona, wręcz nawet zadowolona.
A potem...

A potem same uśmiechy od życzliwych ludzi zbierałam na ulicy, w sklepie. Tak mi się miło zrobiło.

***
Jeszcze tylko jutro i ferie!!!!!! Hurra!!!!!!