Kancelaria parafialna

Wczoraj zadzwoniła Starsza z prośbą o wyciągnięcie jej aktu chrztu. Udałam się więc do kancelarii jednej z największych i najstarszych parafii w mieście. Przynajmniej kiedyś była największa.

Miałam szczęście. Nie było interesantów i zdążyłam przed dwunastą, bo od tej godziny,osoba prowadząca tę kancelarię ma przerwę.

Weszłam do niedużego pomieszczenia. Przywitała mnie sędziwego już wieku, przemiła siostra zakonna.

W sali panował idealny porządek. Żadnych zbędnych papierów, ksiąg, żadnych materiałów biurowych, brak komputera, ksero, faksu, drukarki, brak telefonu nawet.
Kilka starannie zamkniętych szaf, biurko i nic więcej.
I cisza. Taka cudowna cisza.

Źródło foto

Siostra zapytała o rok urodzenia córy i udała się do jednej z szaf. Otworzyła ją , a tam..... idealnie poukładane księgi oprawione w identyczne oprawki. Takiego porządku nie widziałam w żadnym biurze.
Wyjęła odpowiednią księgę, potem drugą. Odnalezienie nazwiska starszej trwało dosłownie minutę.
Następnie z szuflady wyjęła odpowiedni druczek i zaczęła wypisywać piórem atramentowym ze złotą stalówką. Czynność tę wykonywała z takim namaszczeniem, że nie mogłam oderwać od niej wzroku. Każda litera niemal wykaligrafowana. Następnie obejrzała swoje dzieło, sprawdziła kilka razy i podała mi.

Nie wiem, dlaczego tak mnie zafascynowała ta wizyta. Poczułam w tej sali  wyciszenie, błogi spokój. Patrzyłam na pożółkłe kartki ksiąg i miałam wrażenie,że czas się tam, w tej właśnie salce, zatrzymał.

Do rzeczywistości brutalnie sprowadził mnie zegar, który roztrzaskał ciszę, wybijając godzinę dwunastą.