Aniołowie z nieba przylecieli

Na krawędzi zawirowań życiowych staję, co jakiś czas. Krzyż swój dźwigam i czasami pod jego ciężarem gnę się i upadam. Nie chcę tego, ale los tak chce. Jakby chciał sprawdzić,czy tym razem także wstanę.
Jestem Dzieckiem Szczęścia i mam fory tam u góry.
Na pomoc zawsze zsyłane są z niebios Janioły, które mają strzec mnie od "złego".
I tak też się stało tym razem.
Przylecieli z nieba Janiołowie i przybrali postaci ludzkie.
I nagle ich ujrzałam i zrozumiałam.

Kochani! Jesteście cudowni. Dziękuję Wam za wsparcie, za rady, za to,że jesteście ze mną.
***
Wczoraj miałam się okazję również przekonać, że mam Janioły wokół siebie w świece realnym, że jest ich wiele, że są wszędzie, że....
***
Na drzwiach mojej klasy śliczny słonecznik się pojawił. Ho, myślę sobie, znam ja sprawczynię tej niespodzianki. Idę,żeby podziękować, a ona:
- To nie moja zasługa, jeno innej dobrej duszyczki.
Mały słonecznik, a od razu na sercu cieplej się zrobiło.!
****
Wchodzę do klasy, a tu na stole torebeczka "prezencik" . Z ciekawości zaglądam, a tam liścik do mnie i słoiczki z przetworami własnej roboty. Do słoiczka przyklejona karteczka w serduszka z pięknym cytatem. I... i znowu poczułam dotyk Janioła. Ciepło się zrobiło...

***
Wczorajszy dzień zapowiadał się pracowicie i nerwowo od świtu do nocy. A najbardziej stresującym momentem miały być sprawy załatwiane w państwowych urzędach.  Przygotowałam zatem całą teczkę kwitków, kwiteczków i udałam się do ratusza po kolejne. Oczywiście każdy papierek - w żargonie urzędniczym "dokument" jest kosztowny i trza zapłacić. Przy tym trzeba się nabiegać z góry, na dół, pobłądzić w labiryntach korytarzy, a jeszcze często wystać w kilometrowych kolejkach ( takowych ludków, jak ja, okazuje sie,że jest sporo).

W każdym razie nastawiłam się ( o ile nastawić się można) psychicznie, włączyłam poziom cierpliwości na maksimum i pojechałam. Pobłądziłam, jak zwykle zresztą. W końcu dotarłam do określonego pokoju. A tam - kolejna miła niespodzianka.
- Dzień dobry pani Doroto! - Patrzę i szukam w pamięci .... Przypomniałam sobie. To matka dawnej mojej uczennicy.
- Tak się cieszę,że teraz ja mogę pani służyć - powiedziała. Mnie ciepło się w okolicy serca zrobiło. Ktoś mnie pamięta i życzliwym jest dla mnie.
***
Z ratusza pognałam do innego urzędu. A tam - znowu życzliwość ludzka mnie spotkała. Okazało się,że jednego świstka mi brakuje, ale.... ale sprawę załatwiłam. Brakujący dokument dosłałam faksem.
***
Na ulicy, jak nigdy, co krok mnie ktoś zaczepiał z miłym pozdrowieniem. To byli uczniowie, to rodzice moich byłych uczniów. Skąd ich się tylu w jednym czasie i miejscu wzięło?
We mnie wiara zaczęła rosnąć i...
I słońce zza chmury poczęło wyglądać.