Ptasia inwazja

Ogród mój , to miejsce wyjątkowo piękne i przyjazne dla ptaków. Nic dziwnego,że co druga bujna tuja zajęta jest przez  skrzydlatych lokatorów.
Niestety, moi ptasi przyjaciele stają się coraz bardziej inwazyjni i za wszelką cenę próbują wkroczyć na moje terytorium.

Ledwie udało się odwieść rodziny: kosów, a potem szpaków, od zakaładania gniazd nad moim balkonem, to mam już następnych - dzikie gołębie grzywacze. Te wybrały sobie wyjątkowo niekorzystne miejsce nad tarasem.
Już trzy próby zakładania gniazda za nimi. Znoszą gałązki, budują niedbale. Bałaganią przy tym i gruchają,że ho, ho. A małżonek konskwentnie gniazda założyć im nie pozwala. Ptaszyny się nie poddają.
Mąż wpadł na pewien pomysł.
Wiele lat temu zakupił do ogrodu figurkę - straszydełko ( made in China) na baterie w postaci jakiegoś średniej wielkości ptaka wyposażonego w czujnik ruchu.  Przy drganiu ptak zaczyna śpiewać, właściwie świergotać i to całkiem przyjemnie. Stał sobie przy fontannie i świergotał od czasu do czasu. Przestałam go zauważać, przestałam go słyszeć.

W tym roku ptak otrzymał nowe zadanie. Został umieszczony w miejscu, gdzie gołębie próbują swoje gniazdo założyć.
I tutaj zaczyna się radosna opowieść.

Gołębie przylatują , a nasz chiński paszek świergota wniebogłosy. Pan, albo pani gołębiowa w dyskusje ze świergotem zaczęli się wdawać, jakieś mediacje prowadzić. Śmesznie to wyglądało. Ale nasz świergot był nie ustraszony. Oni różnych  argumentów się chwytali, łącznie z próbą wywalenia świergota z upatrzonego miejsca. Bezskutecznie.

Świergot ma to do siebie,że śpiewa, kiedy choćby minimalny podmuch wyczuje. A zatem umila czas i w nocy. Mnie to zupełnie nie przszkadza. Nie słyszę, ale...

- Tak wam ten ogród wybujał, że pełno ptaków macie - powiedziała wczoraj sąsiadka.
- To prawda - odparłam z dumą.
- Tylko dla nas są uciążliwe. Wszystkie czereśnie nam zjadły - dodała z wyrzutem.
Ha, w moim ogrodzie szkód nie czynią. Mieszkają sobie, a na żer latają do innych ogrodów. Mądre ptaszyny - pomyślałam.
- Te ich śpiewy doprowadzają mnie do szału. - żaliła się.  Wydało mi się to żałosne. Przecież nie zabronię dzikim  ptakom śpiewać.
- Nie przesadzaj - ryknęłam - Ptasi śpiew ci przeszkadza?  To już z tobą bardzo źle - dodałam ostro, tak na wszelki wypadek,gdyby wpadła na pomysł, aby ptaki z ogrodu przepędzić.
- A ty nie słyszysz? Jakiś gatunek i w nocy śpiewa. Spać mi nie daje.
- W  nocy?  W nocy ptaki raczej śpią - dodałam.
- Też tak myślałam- wtrąciła - ale jakiś gdzieś pod waszym dachem się zadomowił i śpiewa ile tchu w piersiach. Nie powiem, że brzydko, ale wkurzająco.

Pomyślałam chwilę i.... Eureka!  Toż to nasz chiński świergotek na baterie.
Uśmiałyśmy się, kiedy jej o tym powiedziałam.

Świergotek nie odstrasza już natrętnych gołębi grzywaczy. Dzisiaj podjęły kolejną próbę  budowania gniazda. Tym razem tuż nad głową świergotka.
Czas wystawić kolejną broń kruka.  ten na szczęście nie jest na baterie i nie kracze. Sąsiadka może spać spokojnie.