Pewien dzień sierpnia

Od rana pada. Właściwie już cała noc lało. Wieczór był piękny. Siedziałam na tarasie i obserwowałam zbierające się chmury deszczowo - burzowe. Przybierały rozmaite kształty. Zaczęłam je fotografować. Kształty zmieniały się bardzo szybko. Niebo raz po raz rozrywał błysk. Grzmotów nie było słychać. W minionych nawałnicach na Kaszubach z moich bliskich nikt nie ucierpiał, na szczęście.

 

Rano dzwonił Mój Niuniuś. Jak miło od rana takiego szczebiotu posłuchać. Taki gałuła mały.

Kasia wyjechała na swoje wczasy... z warsztatów terapii zajęciowej. Młodsza pojechała do starszej w razie godziny "W" musi się zająć Niuniusiem. Cieszę się chwilami samotności w domu. Tak rzadko bywam sama, że... Wiem,że to głupie, ale trochę samotności i to,że nic nie muszę sprawia mi cholerną radość. Zatem napawam się tą radością.