To nie tak miało być

Życie jest kruche. Pęka niczym bańka mydlana. A miało być tak pięknie. Wspólne święta, poznanie, plany....
Dzisiaj był sms. Krótki, wymowny. Oczy pełne łez.
Serce matczyne cierpi, bo nie może pomóc. Nikt nie może pomóc.
Ból i niemoc.
Bezsilność.
To już jest koniec.
Koniec czyjegoś życia. Nie ma już nic....
Został tylko ból dla tych, którzy zostali, szczególnie dla młodego człowieka, który jest bliski mojej córce. On cierpi, cierpi ona i cierpię ja.
Łzy... tylko te łzy.....
Hm... od koszmarnej diagnozy upłynęły zaledwie trzy tygodnie...
Łzy... I pytanie - dlaczego?
- Co mogę zrobić dla was? - zapytałam.
- Tylko się możesz pomodlić mamo!
***
I wszystko inne w tej jednej chwili przestało mieć jakiekolwiek znaczenie.

ŚPIESZMY SIĘ

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie ze nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak uroczystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego

Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
tak szybko stad odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się nie umierać
kochamy wciąż za mało i stale za późno

Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny

Spieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i co co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnia czy ostatnia pierwsza

Jan Twardowski