Monako

Zachwycona przepychem, pięknem. Ale mieszkać bym tam nie chciała. Drogo, tłoczno I schody, schody, schody.... 

Jeśli ktoś chce wybrać się do Monako, niechaj nie jedzie w lipcu. Upał niemiłosierny, nagrzane kamienie dodają temperatury. 

Ale warto. 

Do wycieczki solidnie przygotowywałam się. Wiedziałam, co chcę zobaczyć. I... życie napisało swój scenariusz. Najpierw  zwariowała nawigacja w samochodzie. W ogóle nie widziała państwa- miasta.  Zatem wyjęłam smartfona i włączyłam  nawigację (błąd ).  Dojechaliśmy gdzieś,  zaparkowaliśmy na parkingu podziemnym. Ja obfotografowałam okolicę, aby móc potem trafić i... ruszyliśmy.

Szybko okazalo się, ze każde z nas chce iść gdzie indziej. Uległam, pałac zostawilam na potem. Ruszylismy schodami w dół w kierunku portu i sławetnego kasyna. Schodów chyba z tysiąc. Zajęta fotografowaniem, nie myslałam o powrocie tymi schodami do góry. Tempratura powietrza z godziny na godzinę rosła. Dotarliśmy umordowani do kasyna. Można było tam wejść, ale kolejka tłumu stojącego w słońcu  odstraszyla mnie skutecznie. Wołalam tylko - pić... 

Obok kasyna był lokal. Usiedliśmy. Szklanka wody z cytryną - 9 Euro. Ale co tam, w końcu piliśmy tę wodę w Monte Carlo. 

Potem port Herkulesa, ogród oraz rzeźba Adama i Ewy, następnie kierunek góra. Ja chcę do pałacu. Małżonek- nie chce. Ma dosyć upału, jest zmęczony i koniec. Wracamy schodami , które nie mają końca. Wylądowaliśmy przed pałacem.

I zabłądziliśmy. Ale pałac widziałam. Wyjęłam znowu telefon, włączyłam nawigację. Dotarliśmy do parkingu. Pierwszy szok- opłata 16 Euro.  A drugi szok- nawigacja będzie mnie kosztować 270 zł. Dobrze, że operator zablokował Internet. 

Droga to była wycieczka, a przy tym bardzo męcząca. Na pewno długo pozostanie w pamięci. Ale warto było.