Wigilijny karp

Wczoraj małżonek postawił na stole kuchennym reklamówkę i powiedział smutnym głosem.

- To są dwa karpie, dostałem od kolegi z jego stawu.

- Ale po co nam karpie. Wigilii przecież nie robimy.

- Wiem, ale on dał, nie chciałem go urazić.

- Dobrze, to zrobię na obiad.

- Ale one są całe, trzeba je wypatroszyć.

- No to zrób to.

- Ja???? Kto to widział w wigilię karpia podawać! –powiedział i roześmialiśmy się, bowiem przywołał wspomnienia sprzed dwudziestu jeden lat.

Było to w wigilię. Nasze pierwsze mieszkanie. Kawalerka, całe 25m˛  z kuchnią, łazienką, pokojem i korytarzykiem. Ale dla nas to było nasze pierwsze mieszkanie i wydawało nam się takie wielkie. Oczywiście pierwszy raz urządzaliśmy w nim wigilię i zaprosiliśmy obie rodziny.

W tamtych czasach jeszcze polowało się na towar. Zatem karp został kupiony dwa tygodnie wcześniej i pływał sobie w zlewozmywaku kuchennym. Nasze dziewczynki miały frajdę. Karmiły go, nawet imię mu nadały.

Nadszedł dzień wigilii i tym samym kres życia karpia. Mówię do męża, że chciałabym go przyrządzić, ale on jeszcze pływa. Małżonek zbladł. W życiu nie uśmiercił jeszcze żadnej żywej istoty, a tutaj… Cóż, w końcu chciał być głową rodziny, to niechaj teraz zadba o to, aby karp był na stole.

Dyskretnie wyprowadziłam dziewczynki do pokoju, aby nie widziały scen drastycznych. Małżonek przystąpił do…..

Po jakimś czasie słyszę dosłownie wrzask z kuchni. Wchodzę. A tam scena niczym z horroru. Wszystko wypaćkane krwią i rybimi łuskami. Karp podzielony na dzwonki. A małżonek stoi z rękami uniesionymi do góry i krzyczy:

- Wody nie ma!

Awaria. Brak wody. My w rozsypce. A małżonek cały brudny i wściekły. A tutaj za chwilę przyjdzie rodzina. To przecież nasza pierwsza wigilia. Chcieliśmy pokazać się z jak najlepszej strony.

Wówczas padły słowa, które zapisały się w historii wspomnień naszej rodziny.

- Kto to widział, aby na wigilię karpia podawać?!

   Mnie zamurowało. Stałam bezradnie z głupawą miną. Po chwili naiwnie, niczym rasowa blondynka, zapytałam.

- Czy to znaczy, że pomyliłam święta? To na które święta tego karpia się podaje?

Teraz wspominamy tamten dzień z uśmiechem. Wodę na osiedlę dowiózł beczkowóz, a kilka godzin później awarię usunięto. Ja ze wszystkim zdążyłam. Wieczerza odbyła się tradycyjnie i w niesamowicie miłej atmosferze. Oboje mężem byliśmy tacy szczęśliwi.

 Nigdy więcej nie kupiliśmy żywego karpia. Ba, później kupowałam wyłącznie filety.

Osobiście nie lubię karpia.

- Wiesz co? Rodzice robią wigilię. Zawieź im te ryby, może jeszcze nie kupili. – powiedziałam. I tak też zrobiliśmy.