O Terneryfie słów killka

Przyjechałam, nawet się dobrze nie rozpakowałam, a już goście drzwiami i oknami do mnie przybywają. Przyjechał również Niuniuś. teraz zasnął na kanapie, więc mam chwilkę, aby zdać relację z mojej podróży.

Najgorszym punktem była koszmarna podróż. Długi lot byle jakim samolotem tanich linii. Wspominam go brrrr. Ale przerwałam. Tych linii nie polecam na długie loty. Cóż. Na inne mnie nie stać. Jak się nie ma, co się lubi, to się lubi, co się ma.

Jedyny plus tego lotu , to przepiękne widoki z góry.

Wylądowaliśmy na południowej stronie wyspy spieczonej słońcem. Stamtąd autokarem przejechaliśmy do Puerto de la Cruz w północno zachodniej części Teneryfy.

Jedna mała wyspa a dwa różne światy: jeden wysuszony, gorący; drugi wilotny, tryskający bujną roślinością, niekiedy bajkową.

 
Zatrzymaliśmy się w całkiem przyzwoitym hotelu. Pokój z widokiem na ocean i góry z naturalną oceaniczną klimatyzacją. Nic więcej do szczęścia nie było mi potrzebne. Ale dostałam znacznie więcej.
jedzenie smaczne i ful wypas. Przez tydzień grzeszyłam z braku umiaru w jedzeniu i piciu. Oczy chciały, oczy wołały, oczy namawiały... Silna wola, rozsądek zostały w Polsce.

Na Teneryfie ponoć można wyróżnić 10 stref klimatcznych i po tym , co zaobserwowałam faktycznie tak było.
Co mnie zachwyciło? Krajobrazy począwszy od dżungli poprzez górskie, pustynne , księżycowe do marsjańskich.

Właśnie obudził się Niuniuś. Zatem kończę na dzisiaj relację.