W potrzasku

I kolejny tydzień za nami. Tak jestem zakręcona, że zdarza mi się robić rzeczy, o których potem natychmiast zapominam. Nawet , kiedy próbuję sobie przypomnieć – czarna plama. Kurczę! Czyżby to był sygnał – zwolnij, starzejesz się!

Wczoraj musiałam zawieźć Młodszą wcześniej do szkoły. Po drodze zrobiłam zakupy i pomyślałam sobie, że nie będę wracać już do domu, bo w pracy mam sporo spraw do pozałatwiania i biurokracja czeka. Zatem radosna, uśmiechnięta wchodzę do pokoju nauczycielskiego. Tam czekają na mnie równie radosne koleżanki i…. gadu, gadu…. W zasadzie wszystkie przyszły wcześniej, bo… Ale pogaduszki w końcu też są potrzebne. No i my tak sobie ecie plecie, kiedy wchodzi kolejna koleżanka i mówi, że u woźnej jest czyjaś niebieska torebka.

O kurczę! Coś mnie tknęła. Dzisiaj chyba wzięłam niebieską torebkę. Zaczęłam rozpaczliwie szukać po krzesłach w pokoju. Wreszcie poprosiłam koleżankę, aby  zadzwoniła do mnie! Cisza. A zatem to na pewno moja torebka jest u woźnej. Pobiegłam. Była.

Tylko do jasnej cholery co ona tam robiła? Hm…. Oto jest pytanie. Sama na pewno nie poszła. A woźne twierdzą, że kiedy weszły do swojej oszklonej budki, to torebka już tam stała na krześle. Musiałam ją tam zanieść. Niestety, tego momentu nie pamiętam…. Czarna plama!