Taka codzienna miłość

Miłości potrzebujemy jak powietrza. Potrzebujemy jej od urodzenia aż do śmierci. Świadomość, że jest ktoś, kto nas kocha i jest ktoś , kogo my kochamy pozwala nam czuć się w pełni człowiekiem. Oczywiście miłość jest jedna,  taka sama zarówno rodziców do dzieci, dzieci do rodziców, jak i kobiety do mężczyzny, czy mężczyzny do kobiety.

Mimo wszystko na pierwszym miejscu stawiamy miłość między kobietą a mężczyzną. Inne miłości wydają się nam zwyczajne, naturalne… . Nie doceniamy ich należycie i szukamy, czekamy, pragniemy tamtej miłości.  Pragnąc, szukając często nie dostrzegamy jej obok siebie.

Jestem Dzieckiem Szczęścia. Miałam bowiem przyjemność doświadczyć i doświadczać nadal wszystkich rodzajów miłości. Moja miłość jest skromna, zwyczajna, bez słów, kwiatów i bogatych prezentów. Ta miłość wyraża się w codzienności, w zwykłym geście, w zwykłej pracy. Im więcej lat upływa, tym jest większa , pełniejsza, cierpliwsza, bardziej wyrozumiała.

Codziennie rano, budzi mnie zapach świeżej zaparzonej kawy i śniadanie na stole. Czy to objaw miłości i troski? A może wyuczenie, przyzwyczajenie, rutyna? A może to wyznanie takie bez słów – jesteś dla mnie ważna.