Praca a przyjemność

Idealną sprawą jest fakt podjęcia pracy, którą się lubi, która sprawia przyjemność, która podnosi poziom adrenaliny, nakręca, podnieca, fascynuje.

Kiedyś uważałam, że te potrzeby mogą zaspokoić, w moim przypadku, tylko dwa zawody, które były szczytem moich marzeń, a jeden nie wykluczał drugiego

( aktorstwo i dziennikarstwo). Wykazywałam ogromne predyspozycje w obu kierunkach. I w obu się widziałam. Cóż…. Zabrakło odwagi i determinacji. Uległam mamie, nie spróbowałam. Dzisiaj, z perspektywy dwudziestu pięciu lat mogę powiedzieć, że stało się to, co miało się stać. Zostałam nauczycielką. Wprawdzie nie gram na scenie, ale prowadzę teatr szkolny.

Moja praca, to moja pasja. Nie ma dnia podobnego do dnia. Nie ma minuty podobnej do minuty. Wszystko zmienia się jak w kalejdoskopie, a ja…. Ja mam tę cudowną przyjemność bezpośredniej obserwacji zmian, jakie powstają w moich uczniach i wychowankach dzięki mojej osobie. Teraz po 20 latach pracy w tym zawodzie, mogę śmiało powiedzieć, że to idealny zawód dla mnie. Piszę i tworzę. Gdyby nie biurokracja i absurdy urzędnicze, płynęłabym tylko na skrzydłach mojej duszy. A tak brutalnie sprowadza się mnie na ziemię i przypomina, że nie może być zbyt pięknie. I nie jest. Nie…. E…. Jest ciekawie.